Takıldım zor soruların peşine, bembeyaz Karahindiba tohumları gibi uçuyorum düşüncelerimde yine. Kafamın içindeki tohumlar, gerçeği bulmaya çalışan hafiyeler gibi oradan oraya savruluyor. Gerçi gerçek ne, onu da bilmiyorum! Bugün, “Evet, işte buldum,” dediğine, belki yarın, “Aslında değilmiş,” diyeceksin. O zaman neden bu düşüncelerle mücadele? Boşver, ne olacaksa olsun. Değişmeyecek hiçbir şey; sen ne yaparsan yap, her şey aynı kalacak. Yok, hiçbir anlamı yok!

Bunu dediğin an, inkar etmiş olacaksın, o incecik, fakat bulunduğu yere sımsıkı tutunan, güzelim sapsarı çiçekleri zamanla bembeyaz tüylere dönüşen Karahindiba’yı. Hafif bir rüzgarla birer peri gibi havalanırken, güneş ışığında süzülerek yeni kökler salabileceği topraklar arıyor; sorgulamıyor o. Çünkü biliyor ki yaşam, sonsuz bir döngü; biriktirdiklerin, paylaştıkların ve sende kalanlarla beraber.

“Taraxacum Officinale, bilinen adıyla Karahindiba. Hayatın döngüsünü en güzel haliyle simgeleyen, bir yerden başka bir yere savrulup kök salma yolculuğunu sürdüren çiçek…”