( Sapsarı güneş ışıklarının altında, duman rengi bir balona bağlı, büyükçe bir sepetin içindeyim. Ne bir pilot, ne de bir başkası var yanımda. Yere paralel hızla kayıyorum, İlerideki karanlık bulutların içerisine; yükseklerdeki derin mavi ve parlayan güneşe doğru yükselmek yerine. Sadece, tepemdeki balonla aynı renkte, gökyüzü ve güneş ışıklarıyla tezat yük duruyor çevremde. Üzerinde, kızgınlık, pişmanlık, korku ve endişe gibi kelimeler yazan bir sürü yük! Gözüm onlara takıldığı an, içimde bir huzursuzluk peyda oluyor. Sıkılıyorum!

Bir müddet bu şekilde ilerledikten sonra, yükselmek için safraları boşaltmam gerektiğini anlıyorum. Birer birer, hepsini dışarı bırakmaya başlıyorum. Her defasında, yerden daha fazla yükseldiğimi görüyorum. Yavaş yavaş, balonum turuncuya dönüşüyor; kocaman bir portakal gibi gözüküyor. Kendimi hafiflemiş hissediyorum. Tam bu esnada, üzerinde huzur yazan, içi bahar çiçekleriyle dolu uçuk mavi bir sepet, yanıma geliyor ve benimle aynı istikamette hareket ediyor. Akabinde uyanmışım! Yine balonlu bir rüyaymış. )