( Gece olup, kendimi özgürlüğe götüreceğim yatağıma yattığımda, gitmek istediğim yerleri düşünmeye başlıyorum. Ulaştığım yerde beraber olacağım insanlar, tek tek zihnimin içerisinde dönüp duruyor. Mesela bu ay, yani eşsiz Nisan’da, kalabalık Sultanahmet’deyim. Ilık bir hava ve parlayan güneş altında, ben ve benimle olmasını istediklerimle yürüyorum Vezneciler’e doğru; Çemberlitaş’ın oraya geldiğimde, Nuruosmaniye Cami’ne doğru dönüp, küçük bir kahveci dükkanına oturuyorum, sel gibi akan turist kalabalığını seyrediyorum o mis kokulu kahvemi yudumlarken. Bir yandan rengarenk kıyafetleri ve gülen yüzleriyle kafile halinde geçen insanlar, bir taraftan da zihnimin içinde dolaşan onlarca düşünce; hayaller içinde hayal kurmak ve özgür olmak rüyalarda. Sıkışmışlık hissi ruhumu ele geçirdiğinde, bekliyorum geceyi ve düşündüklerime varmak için dalıyorum rüyalara. Genellikle hayal ettiklerim karşılamıyor beni derin karanlık yollarda ama, kayboluyorum güzel hisler eşliğinde gündüzün ruhumu sıkıştıran zor anlarından… )