( Kulağıma ulaşmasını isterim. Mesela, odadayken mutfaktan; okulun kütüphanesinde kitap okurken, koridordan. Ya da parkta otururken, kahkahaların eşlik ettiği, çocukların koşan ayak seslerinin. Her nerede ve ne şekilde olursa olsun, bana yalnız olmadığımı hissettiren bir sesleniştir o ritmik tıkırtı. Tınısı, yaşadığımı ve hayatı paylaştığım başka canlıların olduğunu söyler. Bazen, tek başıma kaldığım, sıcak bir Ağustos gecesinde, pencerenin aralığından rüzgarla birlikte içeriye sızan topuk sesi, umut olur… )

“Ayak sesleri var başka işiteceksin
Bizlerin ayak sesinden
Toprağın var suların var ağaçların var
Günlerin gecelerin
Sözlerin biçimlerin ayak sesleri
Ayak sesleri elele
Ayak sesleri kıyamet gibi
Işığın ayak sesi
Gölgenin ayak sesi
Seslerin ayak sesi” *

*Arif Damar