( Sokakta yürürken, okşamak bir köpeğin başını, ama öyle içtenki, onun gözlerinde ki huzuru görmeli insan. Zorluk çeken bir ele uzanmak, hiçbir karşılık düşünmeden. Selam vermek tanımadığın kişilere, tertemiz traşlı yüzünden gülümsemeyi eksik etmeden. Sevdiklerinin her daim yanında olmak, iyi günde ve zor günde. Hiç görmediğin diyarlara, bir şeyler yapmak için ulaşmaya çalışmak, öylesine çoşkulu […]
( Gecenin içinden geçip aydınlığa ulaştığımızda, gerçeğin bu olduğunu düşünürüz. Halbuki gerçek karanlıktır! Tıpkı, gözümüzü kapattığımızda gördüklerimizin rüya, evrenin simsiyah bir boşluk ve ışığın sadece bir illüstrasyon olduğunu bildiğimiz gibi… )
( Rutinden, her zamanki görünürlükten çıkmak gerekir bazen, yenilenmek, geçmişten biriktirdiklerinle yüzleşmek ve yepyeni bir sayfa açmak için. Ara vermek! Belki her gün yaptıklarına bir süreliğine; belki de olduğun yerden uzaklaşmak, özlemek ve özlenmek üzere. Kısa da sürer, kimi zaman da uzun. Zamanın göreceliği herkese başka hissettirir geçen süreyi. Tekrar bir araya gelmek, unutturur araları. […]
