( Karatavuk’un melodik ötüşünü, mimozaların çiçek açmaya başladığını, gökyüzündeki ayın değişimini ve akşam güneş batışındaki ihtişamı; bazen de, sevdiğimiz insanların gözlerindeki heyacanı kaçırabiliyoruz. Aslında, yapmamız gereken, sadece bakmak! )
( ” Tekil birinci kişiyi gösteren söz. ” zamir olarak böyle tarif etmiş Türk Dil Kurumu. İsim ve ruh bilimi olarak ise, ” Kişiyi öbür varlıklardan ayıran bilinç. ” Öbür varlıklardan ayrılmanın en kolay ve ulvi tarafı, bana göre, etrafınla sevgi ve saygı çerçevesinde ilgilenmek, vicdan sahibi olmak, insanlara yardımcı, çalışkan, dürüst ve ilkeli yaşamak. […]
( Fırtına ve iliklere işleyen soğuk bir arada; gökyüzü sanki alçalmış gibi, Gittikçe kararan bir hava ve arkasından kuzey rüzgarıyla birlikte gökyüzünden aşağıya süratle inen, bembeyaz üniformalı bir ordu. Çok beklemişler ve özlemle kavuşmak ister gibi savruluyorlar rüzgarla sağa sola. Sanki ne yapacağını bilmeyen yaramaz çocuklar gibi. Geceleri sakin bir havada inenler ise, o yaramaz […]
